[vc_row rtl_reverse=”yes”][vc_column width=”1/2″][vc_column_text css=”.vc_custom_1645273245090{margin-top: 2% !important;border-radius: 1px !important;}”]

[/vc_column_text][/vc_column][vc_column width=”1/2″][vc_single_image image=”2040″ img_size=”large” alignment=”center”][vc_row_inner][vc_column_inner][vc_btn title=”PDF” style=”custom” custom_background=”#086289″ custom_text=”#ffffff” shape=”round” size=”lg” align=”center” link=”url:https%3A%2F%2Fanimaehtiat.com%2FAnima%2Fuploads%2F2022%2F02%2Fjajimi-alphabet.final_.animaehtiat.pdf”][/vc_column_inner][/vc_row_inner][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]این کتاب بر محور این ایده شکل گرفته است که منسوجات، صرفن بافته نمی شدند بلکه نوشته هم می شدند.

در این کتاب می خوانیم :

«ايده بنيادن که در اين ناوار پی­ گرفته می­ شود عبارت است است: «مطالعه دست­بافت ­ها به مثابه متن­ های ديداری». اين ايده منجر به کنشی برای خلق «الفبای جاجيمی» و در نهايت «:~ شعر ديداری»  می ­شود.مطالعه منسوجات به مثابه متن، سابقه طولانی ندارد. مطالعات بيشتر تخصصی و در زمينه خود منسوجات متمرکز بوده ­اند.اگر مطالعات به اصطلاح تطبيقی نيز انجام شده  بيشتر متمرکز بر نقاشی ­های روی سفال­ ها و منسوجات بوده است که البته در جای خود حائز اهميت است.تنها مطالعه بديع که در اين ميان صورت گرفته است، تحليل بينامتنی نشان خطی مربع در خطوط ايلامی و دست­بافت­ های معاصر ايرانی است.[1]

از عوارض فروکاست «نقاشی­ ها و بن ­مايه ­های نقاشی ~ نوشتاری» به «نقوش و نقش­ مايه ­های تزئينی» يکی همين است که پديده­ های هنری معاصر را در نظر منتقدان سبک­ های قرضی يا وام گرفته شده در نظر می ­آورد که در فرهنگ ایران ریشه ندارد. به واسطه همين نگاه، علت شکل­گيری و پيدايش، عمومن و صرفن در «متن ديگری» تحليل و بررسی می ­شود تا در يک گسست ناشی از عدم ابداع روش تحليل و درک متن ­های موجود تاريخی، همه چيز وام­دار «ديگری» شود. در چنين تحليل ­هايي خط اندیشه‌نگار چینی، هیروگلیف و صورت‌های اولیه خط الفبایی مورد توجه قرار می­ گيرد  اما تمدن جيرفت و کتيبه ­هايش، تمدن ايلام و خطش و به طور کلی  اين حجم عظيم از نقاشی و خط و تصوير از کهن­ ترين دوران تا «نقاشی ~نوشتار»ها و امتداد آن تا به  امروز، نه.

چگونه می ­توان تاريخ «نقاشی ~ نوشتار»، اعم از تصاوير شکل گرفته بر کتيبه­ ها، صخره ­ها، غارها، لوح ­ها، سفال­ ها، کاشی ­ها، منسوجات، سنگ ­قبرها، اوراق و کتاب ­ها را چنین     بی­ رحمانه در يک روش تقليل­ گرايانه به خاکستر تبديل کرد.«نقاشی ~ نوشتار» اگر پررنگ ­تر از شعر اين سرزمين نباشد(که هست) کمرنگ ­تر نيست. باری، سلب انديشی زهرآگين طوری بر فضاهای آکادميک سايه افکنده است که اساتيد گرانمايه نيز وقتی پا به ميدان ­های جديدتر و فراخ ­تر می­ گذارند، همچنان در جذبه «~:ديگری»، مسائل فکری خود را صورت­بندی می ­کنند.اين ديگری يا «مرده است» يا در جغرافيايي ديگر، خود زبان آن جهان است. بديهی است نقد چنين رويکردهايي متوجه افراد نيست بلکه متوجه آن نهادی است که واکنشی عمل کرده و می­ کند. نهادی به نام «دانشگاه».

[1] ر.ک.به تحليل بينامتنی نشان خطی مربع در خطوط ايلامی و دست­بافت­های معاصر ايرانی، حسين عباددوست، زيباکاظم پور، مبانی نظری هنرهای تجسمی، شماره 9 ، بهار و تابستان 1399

« متن کامل را به صورت PDF از بالا دريافت کنيد» 

modulationart@[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_separator][/vc_column][/vc_row][vc_row nav_menu=”45″ title=”Quick access”][vc_column width=”1/4″][/vc_column][vc_column width=”1/4″][/vc_column][vc_column width=”1/4″][/vc_column][vc_column width=”1/4″][vc_wp_custommenu nav_menu=”45″ title=”Quick access”][/vc_column][/vc_row]